Kościoły Warmii
-
Warmińskie kościoły to czerwień gotyku i neogotyku, piękno polnych kamieni
i otaczająca zieleń. To kościoły wśród pól rzepaku, łanów zboża i
wspaniałych ...
niedziela, 29 maja 2011
środa, 25 maja 2011
Frombork. Dawny kościół p.w. św. Mikołaja
Czternastowieczny, dawny kościół parafialny p.w. św. Mikołaja we Fromborku służył mieszkańcom do roku 1939. W 1945 roku został zniszczony a odbudowany po wojnie pełnił funkcję kotłowni miejskiej. Dziś budowla jest własnością kościelną, którą można zwiedzić tylko z zewnątrz. Obok kościoła znajduje się drewniana wieża dzwonna.
sobota, 21 maja 2011
Jak to z reszelską basztą było?
Nad reszelskim zamkiem znajduje się baszta usytuowana w północno-zachodnim narożniku murów. Pochodzi ona z XV wieku i spełniała rolę strażnicy górującej nad całą okolicą. W jej najniższej kondygnacji znajdowało się więzienie dla przestępców skazanych na karę wieży. Przed rokiem 1806 baszta posiadała kilka poziomów. W baszcie zbiegały się ganki obronne zamku, a na najwyższej kondygnacji przebitej strzelnicami znajdował się ganek strażnicy, który dopiero w minionym wieku przykryto dachem.
poniedziałek, 16 maja 2011
Rzeźby Bolesława Marschalla w Olsztynie i Reszlu
1. Pomnik Ignacego Krasickiego wyrzeźbiony w kamieniu, autorem jest Bolesław Marschall. Rzeźba znajduje się przed bramą główną zamku w Reszlu.2. Pomnik Bogumiła Linki w Olsztynie, ul. Wojska Polskiego.3. Pomnik "Bohaterom Walk o Wyzwolenie Narodowe i Społeczne Warmii i Mazur", olsztyńskipark w Jakubowie. Bolesław Marschall, artysta-rzeźbiarz urodzony 20 czerwca 1938 roku. Ukończył studia w PWSSP w Gdańsku, w 1962 r. uzyskał dyplom na wydziale rzeźby w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego. Dodatkowo studiował projektowanie architektoniczno-rzeźbiarskie w pracowni prof. Adama Smolany. Od 1963 roku związany z Warmią i Mazurami, przede wszystkim z Olsztynem oraz Reszlem. Tworzył serię prac upamiętniających postać Janusza Korczaka, Mikołaja Kopernika oraz dzieła poświęcone martyrologii i ofiarom II wojny światowej.
czwartek, 12 maja 2011
Tajemnica szpitala w Kortau
Kortau – obecne Kortowo, akademicka dzielnica Olsztyna, która kryje makabryczną tajemnicę z czasów II wojny światowej. To tu Armia Czerwona wyzwalająca Olsztyn dopuściła się zbrodni na lekarzach oraz pacjentach szpitala psychiatrycznego.
W latach 1886 – 1945 istniał w Kartau, oddalonym kilka kilometrów od Olsztyna, Zakład dla Obłąkanych. W czasach I wojny światowej była to placówka na miarę „niemieckiej solidnej firmy”, później, zgodnie z programem eugenicznym, pozbywano się w niej bezużytecznych chorych, którzy zaśmiecali społeczeństwo Rzeszy Niemieckiej. W ten sposób zwolniło się miejsce potrzebne na lazaret wojenny, który istniał w Kortowie w czasie II wojny światowej. W ramach akcji T-4 wymordowano około tysiąca kortowskich pacjentów zagazowując ich bądź rozstrzeliwując. Wykonywano też na nich najróżniejsze eksperymenty używając różnych trucizn i elektrowstrząsów. Losy wielu podopiecznych są nieznane, zaginęli bez wieści w czeluściach budynków z czerwonej cegły.
W styczniu 1945 roku Armia Czerwona zajmowała Olsztyn i niszczyła wszystko co napotykała na swej drodze. Tuż przed jej wkroczeniem wywieziono psychicznie chorych na Dworzec Zachodni i załadowano do pociągu, który dojechał do oddalonych o kilka minut jazdy Naterek. Niestety, historia nie zostawiła po nich śladu. Być może pozamarzali w stojących na bocznicy wagonach, byli przecież ubrani tylko w piżamy. Budynki lazaretu wraz z pacjentami spalono. Świadkowie widzieli jak ludzie wyskakiwali z okien. Ci, którzy przeżyli, byli dobijani z broni ręcznej. Losy pacjentów podzielili też lekarze. Znaleziono ich powieszonych na strychu domu przy ulicy Warszawskiej 111. Dyrektor zakładu wraz z żoną zostali zastrzeleni w swojej willi.
W latach 50. XX wieku rozpoczęto rozbudowę budynków po szpitalu, przeznaczając je na Akademię Rolniczo-Techniczną w Olsztynie. Robotnicy znajdowali zbiorowe mogiły, prawdopodobnie z pacjentami lazaretu oraz sanitariuszami. Doliczono się ponad 277 ciał. Nadal nie wiadomo czy ziemie kortowskie skrywają jeszcze jakąś tajemnicę.
Historię Kortowa opisał Stanisław Piechocki w książce pt. „Czyściec zwany Kortau”. Uzupełnia ją 59 fotografii oraz streszczenie w języku niemieckim.
Budynek przy al. Warszawskiej 107
Budynek przy al. Warszawskiej 111
Budynki po szpitalu psychiatrycznym w Kortau, obecne Kortowo - miasteczko akademickie Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego
sobota, 7 maja 2011
Olsztyn. Kino Awangarda
Kino Awangarda jest najstarszym funkcjonującym kinem stolicy Warmii i Mazur. Jego początki sięgają jeszcze czasów przedwojennych. Dziś wyróżnia się repertuarem artystycznym i niszowym. Na szczęście oparło się niszczącej konkurencji.
PS
Po przygotowaniu tego posta, kilkanaście dni temu, moje szczęście z istnienia Awangardy prysło. Olsztyn straci prawdopodobnie ostatnie tradycyjne kino. Grupa Capital Park, do której należy budynek, wypowiedziała mi umowę dzierżawy — mówi Konrad Lenkiewicz, dyrektor kina Awangarda. — Umowa miała obowiązywać do końca czerwca 2012 roku, jednak właściciel ma inne plany związane z tym budynkiem. W kamienicy przy ulicy Stare Miasto 23 kino mieści się od 1912 roku. Na początku nazywało się Teatr Luizy (Luisen-Theater) na cześć pruskiej królowej. Samo kino powstało w 1910 roku i pierwotnie mieściło się w innej, dziś już nieistniejącej kamienicy. Do budynku przy Starym Rynku przeniosło się po półtora roku.
Po przygotowaniu tego posta, kilkanaście dni temu, moje szczęście z istnienia Awangardy prysło. Olsztyn straci prawdopodobnie ostatnie tradycyjne kino. Grupa Capital Park, do której należy budynek, wypowiedziała mi umowę dzierżawy — mówi Konrad Lenkiewicz, dyrektor kina Awangarda. — Umowa miała obowiązywać do końca czerwca 2012 roku, jednak właściciel ma inne plany związane z tym budynkiem. W kamienicy przy ulicy Stare Miasto 23 kino mieści się od 1912 roku. Na początku nazywało się Teatr Luizy (Luisen-Theater) na cześć pruskiej królowej. Samo kino powstało w 1910 roku i pierwotnie mieściło się w innej, dziś już nieistniejącej kamienicy. Do budynku przy Starym Rynku przeniosło się po półtora roku.
Brońmy tego co dobre.
Pozdrawiam serdecznie
Z. K.
