Drogami Suwalszczyzny











Wigry, Kanał Augustowski, Czarna Hańcza, Góra Zamkowa, Suchary, Turtul, Smolniki, Dolina Rospudy... - można wymieniać i wymieniać. Co tu dużo pisać, Suwalszczyzna jest piękna, dziewicza, malownicza. Jak otrzymam wreszcie upragnioną emeryturę to zamieszkam gdzieś tu, na pograniczu, z dala od wszystkiego, w Szypliszkach, Gulbieniszkach, Prudziszkach, Wojciuliszkach albo w Burniszkach.
Jeszcze za księcia Witolda na wyspie wzniesiono dwór myśliwski. Okolice Wigier były ulubionym miejscem polowań polskich władców. Polowali tu m.in. Władysław Jagiełło i Zygmunt August. W 1667r. król Jan Kazimierz nadał wyspę wraz z zabudowaniami, okoliczne jeziora oraz duży kawał puszczy zakonowi kontemplacyjnemu kamedułów. Kameduli przybyli w roku następnym i założyli swoją siedzibę. Pobudowali kaplicę, kościół i potrzebne zabudowania gospodarcze. W 1671r. olbrzymi pożar strawił drewniane zabudowania na wyspie. W.1694 r. przystąpiono do budowy dużego zespołu klasztornego z kościołem i budynkami gospodarczymi z cegły. Najpewniej projekty całego założenia architektonicznego opracował włoski architekt Piotr Putini. Dominującym elementem założenia architektonicznego był budowany przez pół wieku barokowy kościół. Usytuowany w zachodniej części górnego tarasu, zbudowany na rzucie krzyża. Zabudowania klasztorne zniszczono w czasie rozbiorów. Już w pierwszych latach powojennych przystąpiono do odbudowy i rekonstrukcji całego zespołu. Do chwili obecnej odbudowano kościół, eremy, refektarz, domek furtiana, kaplicę kanclerską i wieżę zegarową.
Na fotografiach: zespół pokamedulski w Wigrach, domki pustelnicze, wieża zegarowa, wnętrze kościoła, sarkofagi znajdujące się w podziemiach, pokój, w którym mieszkał JP II, jezioro Wigry.
Ora et labora
Zakon został utworzony ok. 1012 r. przez św. Romualda z Camaldoli i to od nazwy miejscowości, gdzie powstał pierwszy erem, wzięła się jego nazwa. Mnichów obowiązują bardzo surowe zasady: żyją we własnych domkach, stosują zasadę milczenia, odzywają się tylko w czasie wspólnych modlitw, nie jadają mięsa. Ich cechą charakterystyczną jest biały habit.
Kameduli nie utrzymują codziennego kontaktu ze światem zewnętrznym, poprzez modlitwę, samotność, milczenie, cichą kontemplację jednoczą się z Bogiem. Ważnym elementem ich życia jest praca fizyczna.