Gotycki kościół św. Bartłomieja z 1390
r. (według tradycji miał być ukończony w 1345 r., kiedy w dokumencie
lokacyjnym uposażył go biskup Herman z Pragi) z wieżą dobudowaną w
początkach XX
wieku i cenną kołatką - jednym z rzadkich okazów sztuki odlewniczej, został wzniesiony jako trójnawowa hala bez chóru o czterech przęsłach, na
planie zapożyczonym z kościoła św. Jana w Ornecie. Cegła ułożona według tzw. wątku polskiego z podmurówką z kamienia polnego. W 1912
r. kościół był poddany gruntownej renowacji, połączonej z rozbudową
korpusu o dwa przęsła wschodnie, a wieża nadbudowana o dwie kondygnacje.
Prezbiterium nie zostało wyodrębnione, ale dobudowano nową kruchtę i podwyższono wieżę.
Obecnie jest to budowla halowa, trójnawowa, sześcioprzęsłowa (dwa
przęsła pseudogotyckie), z piętrową zakrystią od strony północnej,
kruchtą od strony południowej i kwadratową wieżą od strony zachodniej. W
nawie głównej sklepienie gwiaździste, w nawie bocznej - sieciowe. Wieża
z zegarem, czterokondygnacyjna z ostrołukowymi blendami. Portal
ostrołukowy z profilowanymi ościeżami. W fasadzie kruchty znajduje się
metalowa płaskorzeźba z popiersiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem i
napisem, odnoszącym się do pożaru z 1873 r.
Wyposażenie kościoła w większości barokowe (niejednolite, mieszane, z
XVIII i XIX w.). Ołtarz główny z warsztatu Jana Chryzostoma Schmidta z Reszla pochodzi z roku 1734 r., konsekrowany przez bp Adama Stanisława Grabowskiego 16 października 1752 r. Za: wikipedia.pl
