Las Warmiński, Warmińskie Buczyny, dwa rezerwaty, wszystko, co lubię w lesie o tej porze roku. W zasadzie to bardzo dobra pora roku na zdjęcia. Kolor sepii w przyrodzie jest inspirujący, mroczny i tajemniczy zarazem. Przypomniała mi się książka Isabel Allende Portret w sepii, którą czytałem kilka miesięcy temu i porzuciłem, robiąc ośle ucho na 97 stronie. Pamięć jest jak fikcja literacka. Wybieramy to, co najjaśniejsze i najciemniejsze, odrzucając to, co napawa nas wstydem, i w ten sposób tkamy rozłożysty dywan naszego życia. Pora wrócić do lektury. Polecam posty Sząbruk. Przyroda w kolorze sepii oraz Pociąg do Pragi w b&w. A w olsztyńskim BWA wystawa Smerek i przyjaciele, przypominająca, w 80. rocznicę urodzin Mirosława Smerka - artysty, malarza, twórczość środowiska artystycznego Olsztyna lat 60., 70. i 80.W lesie chciałem też pomyśleć chwilę przy samotnej kapliczce.Taki czas.Czas wyciszenia, oczekiwania na pęd, hałas, krzyk w naturze.
Jeszcze zapomniałbym o mgłach spod Stawigudy. A krzyki żurawi macie tu. Do miłego...
Bardzo nastrojowe i nostalgiczne. Podziwiam za oddanie swojej pasji, na takie mgly, to raczej trzeba wczesnie wstac :)
OdpowiedzUsuń:)
Usuńo tej porze roku,las w sepii jest piękny...to widac na zdjęciach,jestem zauroczona...stare kapliczki ,porzucone jakby,skłaniają do przemyśleń,zanim Wiosna zarazi nas śmiechem...
OdpowiedzUsuńpozdrawiam miło:)))
drugie zdjęcie od góry szczególnie mnie zauroczyło...widokowo i kolorystycznie...
UsuńDziękuję i pozdrawiam :)
UsuńSepia kojarzy mi się z romantyzmem. Zdjęcia doskonale oddają tę nostalgię. Pięknie uchwyciłeś przyrodę o tej porze roku. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńTwój las w sepii wygląda mrocznie i tajemniczo.
OdpowiedzUsuńKlimatu dodają nagrobki w lesie, nigdy nie spotkałam się z takim miejscem.
Pozdrawiam bardzo serdecznie:-)
Lubię las, ma wyjątkowy nastrój i wiele tajemnic..dziś czas na sepię, nie długo pojawi się delikatna zieleń..ale tajemnice pozostaną..
OdpowiedzUsuńJak zwykle zachwycam się Twoimi zdjęciami!
OdpowiedzUsuńNiesamowite leśne widoki, wyglądają niepokojąco :)
OdpowiedzUsuńTowarzyszyła temu wczesnowiosenna cisza, można się bać :)
UsuńJa się tam do Ciebie (w sensie w okolice :D) wybiorę kiedyś pofotografować :)... Plenery świetne :)
OdpowiedzUsuńPozdrowienia dla piewcy Warmii i Mazur. W Warszawie dziś przymrozek ale za to piękne słonko. Jeszcze trochę i Warmia i Mazury zaroją się od turystów.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i spadam... :)
...sepia wydobywa mrok.i potęguje smutek, głównie zdjęcie zapomnianego przez ludzi i czas cmentarza...
OdpowiedzUsuńSerdeczności :)
Trzecie zdjęcie od góry - to drzewo idące w dół na jednej nodze.
OdpowiedzUsuńGratuluję wszystkich zdjęć.
Zamyślić się w takim lesie oczekując odpowiedzi na pytania te z gatunku trudnych pytań.
OdpowiedzUsuńA Ent schodzący powoli uważnie trzymając się korzeniami ziemi cudnie uchwycony, prawie w ruchu. :)
Ent Tolkienowski :).
O Tolkienie myślałem będąc w tym miejscu :)
UsuńBardzo ładne zdjęcia :)
OdpowiedzUsuńRewelka fotografie, bardzo mi się podoba ta... drewniana!
OdpowiedzUsuńSerdeczności wiosenne!
Piękne zdjęcia, nastrojowe...
OdpowiedzUsuńpozdrawiam
Smutny kolor.
OdpowiedzUsuńPrawie za każdym razem, przywołujesz dawne wspomnienia.
Kiedyś szliśmy przez las wzdłuż zagrodzonej części lasu Łańskiego. Nie wiedzieliśmy gdzie jesteśmy, powiedzmy że ja nie wiedziałam. W końcu wyszliśmy na Stawigudę, źli i potwornie głodni. Trafiliśmy tam do przydrożnej restauracji. Pierwszy raz w życiu jadłam kaszę jęczmienną mazurską. Cóż to był za rarytas! Na ziemniaki było zbyt wcześnie i nic innego do jedzenia nie było. Kasza była doskonale ugotowana, dodatki w postaci schaboszczaka i surówek, świetne! Czego więcej chcieć? Kaszę wprowadziłam na stałe do naszego menu.
Pozdrawiam:)
To dawne smaki, szkoda że tak ich mało obecnie. Pozdrawiam
Usuńciekawy las te fotografie mają w sobie pewną nostalgie za utraconym czasem.
OdpowiedzUsuńTrochę ma się dziwne uczucie chodząc wiosną po lesie , a tu jesienne liście szumią , a chciało by się już widzieć zielone. Niemniej bardzo lubię taką kolorystykę . Czy ten stary cmentarz to prawosławny?
OdpowiedzUsuńCmentarz katolicki, a historycznie ewangelicki.
UsuńCmentarz zawsze byl katolicki, pochowano na nim przodkow mojej rodziny katolickiej z Plusek I Malych Plusek od poczatku jego istnienia tj. od 1910 roku.
UsuńZauroczył mnie zamglony las..., super klimat.., pozdrawiam
OdpowiedzUsuńZdjęcia podbiły moje serce.
OdpowiedzUsuń:)
Usuńbardzo klimatyczne i tajemnicze zarazem ujęcia :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ?:)
Ale się zrobiło rzewnie, nostalgicznie, refleksyjnie...
OdpowiedzUsuńI to tak z rana...
Czasem tak trzeba - byśmy nie zgłupieli w tym zwariowanym świecie...
Refleksyjny wpis, zatrzymuje na bardzo długo, zamyśla, wycisza, dziś dopasowany do mojego nastroju.
OdpowiedzUsuńZdjęcia ciekawe bardzo... z przyjemnością odbyłabym wędrówkę otoczona takimi właśnie barwami.
Pozdrawiam serdecznie.