O sanktuarium w Stoczku Klasztornym i pocztówki znad Wilii

dobrze mieć taką odskocznię, ja mam też ;), cień krużganków daje spokój myślom, a co do kradzieży - stonowana Twoja wypowiedź...

Cudowne i zaciszne miejsce.

Fantastyczne zdjęcia! :-)

Jakie to wszystko zadbane, a złodziejom powinny ręce odpaść...

Odczucia mam podobne do JO.
Mam i ja takie miejsce. Tęskno mi za nim. I ze smutkiem stwierdzam, iż w tym roku nie dam rady go odwiedzić.
Pozdrawiam Cię Zbyszku !
ps muszę sprawdzić jak mam daleko do Stoczka (czy do Stoczku?) może w weekend któryś ładny jesienny?:)

Byłam tam i tak samo jak Ty zachwyciłam się tym miejscem. Zrobiłam także kilka zdjęć w przecudnym klasztornym ogrodzie. Księża Marianie chętnie oprowadzają po sanktuarium opowiadając o nim wiele ciekawych rzeczy. Od nich dowiedziałam się, że ks. kardynał Wyszyński przebywał tam dokładnie rok bez jednego dnia, co opisał w swojej książce, którą tam kupiłam. Mówią także, że organy barokowego kościoła mają więcej piszczałek niż te w Świętej Lipce. A poza tym można się zatrzymać w klasztorze na kilka dni i poddać się urokowi tego miejsca.
Dziękuję za przypomnienie Stoczka Klasztornego. Wyjeżdżając z stamtąd obiecałam sobie, że jeszcze tam wrócę, a jeden z księży Marianów, powiedział że zawsze należy przywieźć ze sobą kogoś, kto tu jeszcze nie był...
Miłego dnia;)

Prześliczne miejsce. Jakże żałuję, że tak daleko.
Uwielbiam rzeźbę Jezusa Ukrzyżowanego podtrzymującego franciszkanina.
Delikatnie napisałeś, że Cię trafia. Czy te kradzieże w naszym kraju kiedyś się skończą?
Ta sprawa jest w wielu krajach rozwiązana. W tamtejszych kościołach cały czas jest obecna osoba pilnująca świątyni.
Sprzedaje pocztówki, książeczki... Czy u nas niemożna by tak zrobić?
Zbyszku Twoje zdjęcia są takie piękne i perfekcyjne.Nawet nie wiesz jak bardzo lubię odwiedzać Twój blog. Jest ŚWIETNY !!!!
Zdradź! jesteś artystą fotografikiem?
Serdecznie pozdrawiam

Piękne zdjęcia i ciekawa opowieść. Cieszę się, że zaprezentowałeś to miejsce. Pozdrawiam

Witaj Zbyszku. Po długiej nieobecności oswajam się i nadrabiam zaległości. U Ciebie jak widzę po staremu, ciekawa opowieść goni piękne zdjęcia. Dziękuję!

To niesamowite miejsce.
Kradzieże, w dodatku takie "sakralne" wyzwalają we mnie same złe emocje..

I ja mam podobne miejsce, właściwie dwa - jedno łatwiej dostępne (Tyniec) a drugie (Bielany) dużo trudniej, przynajmniej dla statystycznej połowy zwiedzających, w której mam nieszczęście się znaleźć ;) Ale samo położenie kamaldoli bielańskiej, wśród lasów, wysoko, w ciszy, pod takim samym lazurowym niebem (ostatnio) przypomina mi widoki z Twoich zdjęć. Jak zwykle - doskonałych. To z latarnią hełmu wieżowego i wschodzącym Księżycem - przepiękne! Zresztą, wszystkie. Drzwi, snycerka, polichromie sklepienia krużganków, tyle piękna - skażonego ludzką podłością.

Za tzw. komuny kościoły były otwarte i nie słyszało się o kradzieżach. Dziś żyjemy w wolnym kraju, więc nawet zasuwka i kłódka nie pomaga.

Widoki takie, że hoho! :) Wnętrza rewelacyjnie się udały, mój paździoch musiałby wskakiwać na najwyższe czułości żeby takie cuda robić ;)

Goscina w klasztorach to naprawde przezycie! Ale na Warmii nie bylam.....Najbardziej boli to o czym opisujesz. Kradzieze, dewastacje , brak szacunku .....mnie sie w mojej glowie nie miesci! Moze nie z tego swiata jestem. Juz jesienia zapachnialo w Amsterdamie . Moge juz planowac ......przyszloroczny przyjazd na Warmie. Choc dwa tygodnie , choc tydzien musze tam byc! I to tylko dzieki Tobie Zbyszku. Jestes dla mnie najwazniejszym ambasadorem Warmii. Moje uklony Viola

Ludzka podłość nie znam granic, to prawda.
Piękne miejsce, a te dzwony przypominają mi jakiś kościółek w Małopolsce, muszę poszukać;)

Wilna bardzo zatroszczę, też bym pojechała na takie włóczęgi. A złodziejom tylko ręce obciąć!!! Ściskam.

ja też mam taką odskocznię...to drewniany kościołek w Nowej Hucie-Mogile,pw.św.Bartłomieja,tam czas jakby się zatrzymał,zapach drzewa,co w środku miasta daje coś...nieuchwytnego.Jak sobie na googlach wpiszesz kościółek św.Bartłomieja N.Huta -Mogiła,zobaczysz go...:)
Piękne Sanktuarium,ile ja tu Zbyszku poznaję,super...Nigdy przecież nie wiadomo,gdzie się będzie,toż to nie za oceanem te tereny...:P
Co do kradzieży,to tez mi się cisną na usta te słowa z "Wyjścia awaryjnego"...dokładnie.Dla złodziei nie ma świętości...
Pozdrawiam serdecznie

Odwiedzilam to miejsc, gdy bylam na placowce w Lidzbarku Warminskim. Warmia to piekny zakatek naszej Polski i warto go nawiedzic! Masz racje, ze trzeba miec miejsca, takie swoje, ulubione, do ktorych wraca sie czesto albo po latach... Ja mam takie miejsca...
Serdecznosci
Judith

Piękne miejsce! Rzeczywiście może stać się doskonałą odskocznią od codzienności...Mi, póki co, pozostaje jedynie zachwycić się Twoją Warmią wirtualnie...Dla mnie to egzotyczny zakątek kraju, do którego ze względu na odległość, niebagatelną zresztą, trudno mi dotrzeć...od czasu do czasu pokazuję mężowi Twoje warmińskie migawki i nagabuję go, nagabuję... może kiedyś uda mi się go przekonać, aby wziął nieco dłuższy urlop ...bo Warmia mnie kusi, oj kusi...:)
Kreślę pozdrowienia!

Sanktuarium imponujące, podejrzewam, że nie miałabym nic przeciw temu, aby mnie tam uwięziono. Co do świętokradztwa to nie mogę zrozumieć, jak katolicy, których ma być niby 95 % dopuszczają się takiego czynu.
Wcale się nie dziwię, że chętnie wracasz do Stoczka (-u?).
Serdecznie pozdrawiam.

Wiem, że w jakimś polskim klasztorze można na jakiś czas wynająć celę i w niej zamieszkać, aby się uspokoić i wyciszyć. Wcale nie trzeba być katolikiem i uczestniczyć w obrzędach religijnych. To by mi się podobało. Uwielbiam zwiedzać zabytkowe kościoły, bo obok pałaców i zamków jest to najpiękniejsze, co jeszcze można zobaczyć na tym świecie. Dlatego właśnie szlag mnie trafia, gdy słyszę nie tylko o świętokradztwie, ale o ograbianiu z zabytków kultury. Wystarczy, że podczas wojen ograbiono nas ze wszystkiego, co było możliwe. Nie wiem, czy czytałeś książkę mojej ulubionej pisarki Joanny Chmielewskie "Studnie przodków", tam właśnie bohaterka z muzealnym kustoszem wybrała się do Francji, aby odzyskać skradzione kosztowności zakopane kiedyś w studni jej przodków, ale o tym długo by opowiadać.
Serdecznie pozdrawiam.

Akurat ja mieszkam w miejscowości w której komuniści nie grabili i nie straszyli. Kościół otwarty był cały dzień a ksiądz żył lepiej niż teraz, taka prawda Może w innych wojewódzkich miastach było inaczej. A Popieluszka rzeczywiście zginął ale to osoba uwikłana w system.

Zbyszku, tak naprawdę to nie mam jeszcze (na razie)takiego miejsca, ogólnie jest wiele miejsc, gdzie czuję się dobrze. Musi tam być: ładnie, spokojnie, czuć klimat niekoniecznie historii, ale przyjaznego miejsca. Na razie tak jest dobrze.
Zdjęcia zachęcają, aby Stoczek odwiedzić, śliczne miejsce i wcale nie dziwię się, że jest Twoją ostoją. Kto wie co bym powiedziała po powrocie ze Stoczka, może właśnie to byłoby to?
Pozdrawiam serdecznie

świetne słonce miałeś.

A kradzieże ze świątyń? proceder znany od tysiącleci - żadne kary nie odstraszą, żadne nauki nie zabezpieczą. Pozostaje nam jedynie dygotać z bezsilnej złości, na podłość i głupotę

Cóż, podłość ludzka rzeczywiście nie zna granic.

Cudne to "Twoje miejsce". Coś jest przyciągającego w takich kościółkach. "Moje" miejsce jest też przy jednym kościółku, lubię tam uciec i poczytać książkę albo zwyczajnie pomyśleć. Widać budowano je w miejscach obdarzonych specjalną energią.
Zdjęcia prawdziwie pocztówkowe. Piękne!