Olsztyńska architektura PRL-u, cz. 2

16.9.12

Olsztyńska architektura PRL-u, cz. 2

 - Jest taka teoria prof. Bohdana Jałowieckiego, który napisał, że w 2013 roku zacznie się degradacja bloków wybudowanych w czasach Polski Ludowej. Bloki, które z jednej strony oszpeciły przestrzeń wielu polskich miast, z drugiej dały "własny kąt" tysiącom gnieżdżących się wcześniej "na kupie" Polaków. - To dobra architektura, chociaż uważana za peerelowski koszmar. Zresztą bez kontekstu historycznego nie da się jej zrozumieć. Trzeba wiedzieć, że architekci w tamtej epoce mieli gigantyczne ograniczenia materiałów, że np. małe mieszkania nie są winą architektów, ale ustaleń polityków, którzy tworzyli takie normatywy - mówił w Programie 4 PR Filip Springer, autor publikacji Źle urodzone.

- 1 -

- 2 -

- 3 -

- 4 -

- 5 -

- 6 -

- 7 -

- 8 -

- 9 -

- 10 -

 - 11 -

1 - rzeźba Gimnastycy Ryszarda Wachowskiego przed halą Urania w Olsztynie, rok 1979.  
2 - hala widowiskowo-sportowa, rok 1978.   
3 - wieżowiec NBP i plac Solidarności, róg Piłsudskiego i Głowackiego.  
4, 5 - dworzec Olsztyn Główny, rok 1971. Architektura budynku na owe czasy była nowoczesna i dorównywała sztandarowej inwestycji tamtych lat Warszawie Centralnej. Rozległa hala kasowa o powierzchni ok. 1000 m2, połączenie z dworcem PKS, antresola. Na pierwszym piętrze znajdował się bar WARS, na parterze poczekalnia. Aluminiowa stolarka, podwójne szyby, nawiewowe ogrzewanie, pod holem schron. Dziś niestety to nie najlepsza wizytówka stolicy regionu. *
6 - rzeźba Kantata Ryszarda Wachowskiego przy szkole muzycznej.  
7 - Pomnik Wyzwolenia Ziemi Warmińskiej i Mazurskiej, popularne Szubienice autorstwa Xawerego Dunikowskiego, rok 1954.  
8 - pawilony handlowe przy al. Piłsudskiego powstałe z okazji Centralnych Dożynek, rok 1978. Po obchodach miały być rozebrane.
9 - pomnik poświęcony Bogumiłowi Lince powstał wraz z parkiem, który założono w miejscu dawnego cmentarza ewangelickiego przy obecnej ulicy Wojska Polskiego, rok 1973. 
10, 11 - budynek przy ul. Szrajbera 11. W szarych murach w stylu socrealizmu ulokowała się PZPR (najpierw komitet wojewódzki, potem powiatowy) oraz redakcja (1958-1970) Głosu Olsztyńskiego. Po zwinięciu sztandaru PZPR budynek trafił w ręce Wyższej Szkoły
Pedagogicznej. Dziś należy do uniwersytetu. Lubiłem tu studiować.

* Dworzec Główny w Olsztynie, lata 70. XX w. Fotografie z książki Dworzec PKP i PKS w Olsztynie.

PS

Pupki, Godki, Nowe Kawkowo. Tu można zostać wieśniakiem - polecam artykuł w GW podrzucony mi przez Gosię. Pozdrawiam, G.

Ten skrawek Warmii zamieszkują ludzie, którzy nie liczą na niczyją pomoc. Żyją na luzie, ale mają biznesowe zacięcie Mieszkają w Bałągu, Pupkach, Godkach, Węgajtach i Nowym Kawkowie. Przyjechali tu w różnych okresach, nie są rówieśnikami, nie wszyscy wzajemnie się znają, mówią o nich: azylanci, alianci, osadnicy, warszawiacy'' - tak zaczyna się reportaż z Warmii opublikowany w ''Gazecie'' równo 21 lat temu.
Warmińska społeczność przyciągała uwagę czym innym niż dziś. Teraz mówimy o ''kultowych Pupkach'', kiedyś były kontrkulturowe. (...)

Tematycznie: Olsztyńska architektura PRL-u, cz. 1 | Olsztyn. Pomnik Bogumiła Linki