Warmińskie łosiery

10 września
Łosiery – to z gwary warmińskiej pielgrzymki. Nazwa prawdopodobnie została urobiona od słowa ofiara. To określenia dawnych zbiorowych pielgrzymek do warmińskich sanktuariów. Polscy Warmiacy często chodzili na łosiery do Gietrzwałdu (8 września na Dzień Narodzenia NMP), Bartąga na kiermas, czyli odpust Opatrzności Bożej, do Klewek na św. Rocha i Świętej Lipki. Przed objawieniami w Gietrzwałdzie w 1877 roku, mieszkańcy Warmii pielgrzymowali do Łąk Bratiańskich pod Nowym Miastem Lubawskim. W czasie drogi nie brakowało ślubowań i próśb indywidualnych, śpiewano, idąc na boso i niosąc specjalną świecę „łosierkę”, którą składano w darze u kresu wędrówki. W minionym wieku wierni uczestniczyli też w łosierach do Głotowa, Stoczka Klasztornego, Krosna. W tym roku, po wieloletniej przerwie, odbyła się pielgrzymka do kościoła pw. św. Antoniego w Barczewie.
Dla mnie taka wędrówka, to coroczna droga z Olsztyna do sanktuarium w Gietrzwałdzie. Jest to jedyne polskie miejsce objawień uznane przez kościół. Tym razem Gietrzwałd przywitał mnie o poranku.
Gietrzwałd. Z jednej strony niskie słońce, łąki, świeżo skoszona trawa, bicie dzwonów, szepty modlitw i magia tego miejsca. Z drugiej zapach waty cukrowej, balony, święte obrazy oraz wiejska prostota, czyli atmosfera jak z wiersza Białoszewskiego.