Elbląg ponownie

Dziś opuszczamy Warmię i kierujemy się w stronę Żuław, do Elbląga. A w Elblągu:

Galeria El - znajduje się w dawnym kościele podominikańskim NMP (XIII-XVI w.), odbudowanym w latach 60-tych XX w. po częściowym zniszczeniu w końcu II wojny światowej.

Biurowiec Alstom - na ulicy Stoczniowej, nieopodal Bramy Targowej, stoi imponujący budynek z czerwonej cegły. Wybudowany został na początku XX wieku i należał niegdyś do zakładów Ferdynanda Schichaua. F.G. Schichau był jednym z najbardziej znanych obywateli Elbląga. Majątek przedsiębiorcy w najlepszym okresie jego działalności wyceniony został na ok. 30 milionów marek. Był również jednym z najbardziej zasłużonych mieszkańców miasta jako współtwórca przemysłu, infrastruktury Elbląga oraz mecenas sztuki. Wspierał hojnymi dotacjami budowę szkół, sierocińców, domów dla ubogich. W uznaniu jego ogromnych zasług dla rozwoju miasta mieszkańcy postawili mu pomnik. Stanął w listopadzie 1900 roku naprzeciwko zakładów. Pomnik został zniszczony w 1945 roku przez Armię Czerwoną.

Ratusz nowomiejski - ratusz przy ul. Łączności 1 to siedziba władz miasta - ma już ponad sto lat. Został zbudowany w latach 1910 - 1912. Przed wojną mieściło się w nim Męskie Reformowane Gimnazjum Realne im. Heinricha von Plauen. Niegdyś zabytkowy budynek otoczony był pięknym ogrodem, jeszcze dzisiaj można oglądać jego pozostałości. Przed budynkiem stoi posąg umierającego Achillesa.

Czołg - czołg T-34 stał się miejskim pomnikiem dzięki serialowi Czterej pancerni i pies oraz faktowi, że to w Elblągu właśnie od 1952 roku stacjonował Pierwszy Warszawski Pułk Czołgów im. Bohaterów Westerplatte, jednostka, w której służyli filmowi bohaterowie serialu. Stąd powstał pomysł postawienia takiego nietypowego pomnika.

Tramwaje - tramwaje wyjechały na ulice miasta w roku 1895, a więc wcześniej, niż np. w Krakowie (1901) czy Gdańsku (1896). W Olsztynie tramwaje pojawiły się w roku 1907 i zniknęły w 1965.
W grudniu 1894 r. koncesję na budowę dwóch linii tramwajowych w Elblągu uzyskała berlińska firma Union-Elektrizitäts-Gesellschaft pod kierownictwem inż. Kreyfelda. 23 listopada 1895 r. oddano do dyspozycji elblążan pierwszy odcinek jednotorowej linii tramwajowej o długości 3,89 km, prowadzący od Dworca Głównego do Starego Rynku i dalej do przystani żeglugowej nad rzeką Elbląg - przy Moście Niskim. Co ciekawe, na tym odcinku nie było żadnych przystanków, tramwaj zatrzymywał się na życzenie pasażerów w dowolnym miejscu. Duże zmiany w elbląskich tramwajach nastąpiły po I wojnie światowej. Właścicielem firmy stało się miasto. Uruchomiono wówczas linie nr 2 i 3. W 1928 r. tramwaje elbląskie przejechały 947 tys. km i przewiozły 3,7 mln pasażerów, a w 1944 r. już 34 mln pasażerów.

 Można się domyślać, że wielu z nich nosiło mundury wojskowe - wszak Elbląg już w latach 30. XX wieku był jednym z większych miast garnizonowych III Rzeszy.

Ścieżka kościelna - to jeden z najciekawszych zabytków miasta, a jednocześnie unikat w skali kraju. Stanowiła wąskie przejście między kamienicami, łącząc trzy kościoły Starego Miasta. Stanowiła najszybszą i najkrótszą drogę pomiędzy nimi, stąd też jej nazwa. Prowadziła ona od kościoła św. Ducha, przebiegała przy kościele św. Mikołaja i kończyła się przed bramą podominikańskiego klasztoru NMP (obecnie Galeria El). Po II wojnie światowej ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową. Całe przejście rozpiera 10 gotyckich łęków. Ocalały fragment Ścieżki kościelnej stanowi jeden z nielicznych, oryginalnych elementów średniowiecznych, który zachował się na elbląskim Starym Mieście.

 Polecam też wpis Czerwcowy poranek w Elblągu