Przez most | Wilk

Masz ogromną wiedzę i literacką i historyczną. Zazdroszczę. Pewnie związane jest to z Twoim zawodem. Wieś jest cudowna. Dom bym kupiła. Tu drewnianych nie uświadczysz, a one są takie ładne.

Piekny i sentymentalny wpis też pamiętam skoki do słomy przy młoceniu zboża i jak piszesz wychodzilo się na,,bontramę'-'belkę i skakalo na siano lub slomę na klepisko nie ryzykowalam piękne zdjęcia a gąska mi bardzo się spodobala prawdziwa modelka serdecznie pozdrawiam

Piękne miejsca, piękna fotograficzna podróż po Polsce ginącej, znikających krajobrazach. Kiedyś (a może już) to będą bardzo cenne zdjęcia

Skoro Hłasko Ci nieobcy, to pewnie i Andrzeja Garczarka znasz - u niego sporo Hłaskowych i okołohłaskowych klimatów - https://www.youtube.com/watch?v=swwz0ny7IwI, https://www.youtube.com/watch?v=CEDNS9uWbFo, https://www.youtube.com/watch?v=jh-5RMSzxyE...

Piękne zdjęcia, jak zwykle. Też kocham te wioseczki, mieszkam w jednej z nich. :)

Genialny klimat miejsca na Twoich kadrach.
Do książki która polecasz zapewne sięgnąć warto, tylko szczerze się przyznam, że przestałam lubić tematykę człowieka udręczonego. Dlaczego ? Nie wiem . Ostatnio czytam J. Głowackiego a i tak to zupełnie inne światy nasze. Siegnęłam tez po książkę naszej rodzimej malarki. Zobaczymy.

Piękne miejsca :)

No to jak naliczą spadkobiercom Hłaski odsetki za niedostarczenie tekstu na czas... ;-)
A co do wiosek bez asfaltu i betonbruku - lubię obejrzeć, czasem choć rzadko - przejeżdżam przez takie, ale mieszkać tam bym na pewno nie chciał.

Tobie, Zbyszku, podoba się taka siermiężność wiosek, a mieszkańcy niewątpliwie marzą o murowanych domach i pięknym otoczeniu. Zresztą piękno to pojęcie względne. Ilekroć jadę przez wsie na zachodzie Polski, to nie mogę się nadziwić, skąd ludzie mieli tyle pieniędzy na postawienie takich prawie pałacyków, bo przecież wszyscy żalą się na biedę.
Nie przepadam za beznadzieją i pesymizmem w opowiadaniach Marka Hłaski, który sam wiódł dość bujne i atrakcyjne życie.
Cieplutko pozdrawiam.

Przepiękne zdjęcia...zrobiło się tak sielsko...

PRECZ ze zdradzieckim Hłaską,uciekł z Ojczyzny bo tak mubyło wygodnie . . .

Zaczytywałem się Jego słowami...
teraz sam nie wiem co napisać - ale może lepiej już nic więcej?

zakładam ze to czysta prowokacja bo nikt nie może być aż tak... (wymowne niedomówienie)

Bardzo ładne fotki

Widzę, że lubimy podobne klimaty:) Też urzekają nas skromne chałupki i spokój życia. Fotki genialnie - gąska i okiennice wręcz "wymiatają" :)
Pozdrawiamy serdecznie :)

Bardzo to nostalgiczne, zdjęcia urocze i ogień w kominku na chłodne dni.
Pozdrawiam bardzo serdecznie..:-)

Pewnie blog o Hłasce byłby bardzo ciekawy.
Rzeczywiście tereny nieskażone współczesnością :)

Ciekawa wioska, fajne klimaty i pierwsze zdjęcie bardzo mi sie podoba :)

Piękne zdjęcia. Kocham takie małe wsie, z dala od dużych miast. One mi się nieodłącznie kojarzą z moim dzieciństwem i wakacjami u babci na wsi. Też małej, wśród pól, łąk, otoczonej lasami przez którą przepływa mała, malownicza rzeczka :)

Uwielbiam oglądać takie zdjęcia, jakby czas się zatrzymał ;)

Chatki takie urocze, miłe wspomnieniom..właśnie wypełnionym ciepłem nicnierobienia..potrawami, bieganiem z kwartą po wiśnie, przepełnione zapachem wiejskiego sklepiku...A Hłasko, no cóż, jak w szkole nie uczyli, bo zakazany był / ja z tego pokolenia/, to warto doczytać. Kiedy internetu nie było - czytaliśmy, znaliśmy, chłonęliśmy..takie czasy były po nicnierobieniu z dzieciństwa..cudne czasy. Może jak się patrzyło z góry choćby stodoły łatwiej było dostrzec potem w dojrzałym życiu inne ważne rzeczy. Pięknie piszesz Zbyszku :) Pozdrawiam

piekne zdjęcia Zbyszku, lubię takie klimaty,ale mieszkac już bym nie chciała,bom mieszczuch straszny...:)))
nie znam twórczości Hłaski,ale chętnie czytam biografię pisarzy,ludzi znanych...Smutne w tym wszystkim jest to,że w tak młodym wieku,już tak dojrzałe miał spojrzenie na rzeczywistośc...co powodowało na pewno jakieś spaczenie psychiki, u niektórych poetów, pisarzy młodego pokolenia często to poczucie osamotnienia, beznadzieji, kończyło się tragicznie...np.samobójstwem
takie wsie są wspaniałym żywym skansenem,mają wiele roku w sobie, tak powracając do zdjęc...
pozdrawiam miło.

W tym miejscu jakby czas się zatrzymał. Super!
Piękne zdjęcia :-)

Wiesz, marzyłam kiedyś o takim domu w takim miejscu, jednak tam mieszkają ludzie a oni jakby zastygli w pretensjach czy żalach. Znam takie stodoły :)) wysoko i fajnie w nich było i stogi dziadkowe stogi i wioskę małą, kilka chatek daleko od siebie i ludzi też nam :(
Piękne zdjęcia a Hłasko? Pamiętam Stanisława Grzesiuka "Boso ale w ostrogach" i mojego ojca śpiewane ballady rodem z ulicy podmiejskiej i Bałut, moich Bałut. Rozwalone to wszystko spłonęło w obozach czy żal? Pozostały ballady miejskie, wcale nie zabawne.Znasz je?

Niby ponura polska wies, a wyszla Ci niesamowicie barwnie:)

Nie wiem czy pamiętasz - ale kiedyś pytałam czy tytuł Twojego bloga ma związek z "Pierwszym krokiem w chmurach".

"Wilka" zażyczę sobie pod choinkę.
A dzisiaj najbardziej podoba mi się pierwsze zdjęcie. Chciałabym mieszkać w tym domku i patrzeć przez okno czy ktoś nie idzie do mnie tym mostkiem.
Pozdrawiam

Grudzień zbliża się szybkimi krokami. Już jutro zapuka do naszych drzwi. Za oknem coraz zimniej i ciemniej. Jednym słowem szaro. Słońca prawie nie widujemy. Jednak powinnam lubić te grudniowe dni.. Przecież w najdłuższą noc w roku po raz pierwszy spojrzałam na świat.

Mimo to tęsknię do kolorów, którymi obdarza nas natura.

Lubię takie miejsca, w których czas stoi w miejscu i nie dociera drapieżna cywilizacja. Tam mogłabym zamieszkać, chociaż na chwilę.
Tym razem u mni zrobiło się szaro, podobnie zresztą jak za oknem.
Ale już niedługo świat stanie się cieplejszy, bardziej kolorowy.
Dlatego życzę Tobie siły na codzienne szare dni, które nadeszły i długo u nas zostaną.

Czy nie jest przypadkiem tak, że Hłasko po prostu nie chciał opublikować tej debiutanckiej powieści, bo była bardzo mierna? Często się zdarza nawet u wybitnych pisarzy, że pierwsze dzieła są miernej jakości.

O to sporo czasu minęło nim odnaleziono tekst, najważniejsze, że jest i że wart przeczytania. Zapiszę sobie pozycję, Sporo już czeka tytułów na jesienno-zimowe wieczory, na razie "Okręt Błaznów", nie wzięłabym tej książki do ręki, gdyby nie prezent, który wypadałoby pochwalić, ale to już po przeczytaniu. Ciężko było zacząć, ale już czytam.
Bardzo ciekawy wpis, Zbyszku, piękne nastrojowe kadry, z moim ulubionym klimatem. Pozdrawiam serdecznie.

Fajne zdjęcia.Kilka nawet z mojego podwórka😊...