Styczeń z Lidzbarkiem Warmińskim / #2

Dziś kręcimy się wokół kolegiaty pw. św. Piotra i Pawła w Lidzbarku Warmińskim. 

Historia kościoła sięga 1305 roku, kiedy to w drewnianej świątyni posługę sprawował ks. Heynemann. Przypuszczalnie kościół drewniany w Lidzbarku spalił w 1311 r. książę litewski Witenes. Budowę świątyni murowanej zrealizowano w połowie XIV w. w formie trójnawowej, pięcioprzęsłowej hali. Kościół posiada sklepienia gwiaździste z końca XIV w. Po kolejnym pożarze pojawiła się barokowa sygnaturka, a wieżę kościelną ozdobił hełm. Kościół został rozbudowany w latach 1892-1896, kiedy to od strony wschodniej dobudowano trójnawowe bazylikowe prezbiterium, nową zakrystię i kruchty boczne. Jest mroźny dzień, w plecy grzeje styczniowe słońce, ludzie podążają niespiesznie. Lubię taki stan, bardzo lubię.

Most Kopernika łączy plac Kościelny z ulicą Mławską. Jego wykonawcą była firma budowlana Drenckhahm Und Sudhop z Braunshwieg w Dolnej Saksonii, która specjalizowała się w konstrukcjach żelbetonowych. Na swoim koncie ma wykonanie ponad 200 różnorodnych konstrukcji mostowych na terenie całych obecnych Niemiec i Polski. Firma wykonała most w 1909 roku według planu lidzbarskiego architekta miejskiego Varela Kussmanna.

Wieża kościoła pokryta została hełmem około 1717 roku. Jest to konstrukcja złożona z trzech piramidalnie nakładających się latarń. Na chorągiewce widnieje herb Pilawa biskupa Teodora Potockiego. Na kalenicy dachu kościoła znajduje się też wieżyczka z sygnaturką z 1701 roku. W tamtych czasach dzwoniono na Sanctus i na podniesienie (kapłan podnosi w górę hostię i kielich). Obecnie rolę dawnej sygnaturki zastępuje gong, a dzwon dzwoni 5 min. przed mszą. Przy kościele od strony północnej zachowała się zbudowana w 1760 roku brama barokowa oraz rzeźbiona figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1709 roku.

Ach, jak ja lubię zimę, szczególnie w mroźnym wydaniu. A nawet Podlasie w poklatkowym wykonaniu. Już kiedyś polecałem Wam ten kanał, ale przypominam dla oka i ducha. Animacja poklatkowa, zwana inaczej stop-motion, składa się z sekwencji osobnych zdjęć. Aby stworzyć wrażenie ruchu, animator przesuwa nieznacznie obiekty na każdej z fotografowanych klatek, które połączone w jeden ciąg dają wrażenie ruchu. Prekursorem w tej dziedzinie był Leon Gaumont, który w 1900 roku uzyskał patent na animację poklatkową.