Cebula z Ignalina

Dziś krótko i na temat. Dawno tak nie było, bo rozpisuję się najczęściej na wiele tematów, a tu proszę, hełm cebulasty na tapecie. Do tego wczesna jesień, ciepło i kolory. Tego mi brakuje ostatnio. Pędzimy zatem przez Warmię na rowerze, drogą z Lidzbarka Warmińskiego do Pieniężna lub Ornety i zwiedzamy.

Kościół pw. św. Jana Ewangelisty i Matki Boskiej Częstochowskiej w Ignalinie

Ignalin został założony miedzy 1333 a 1342 rokiem jako Reimerswalde, nazwa wywodzi się prawdopodobnie od nazwiska Reimer – mieszkańca, który brał udział w tworzeniu wioski. Założycielem był Henryk Luter, wójt warmiński. Lokację tę zatwierdził 4 października 1359 roku biskup Jan Stryprock. Kościół gotycki zbudowano w 2 połowie XIV w. Obecnie istniejący kościół został zbudowany w latach 1783-85, a konsekrował go biskup Ignacy Krasicki. Wieża otrzymała wówczas hełm cebulasty. W architekturze hełm wieńczący wieżę wyróżnia się dekoracyjnymi detalami, wykonany jest z drewna lub kamienia, kryty gontem, dachówką lub blachą miedzianą, względnie cynkową. W średniowieczu miał kształt stożka lub tworzył dach namiotowy, od renesansu stanowił kilkubryłową kompozycję, w okresie baroku był zazwyczaj kopułowy. Kształt cebulasty natomiast jest typowy dla Rusi. Nad szczytem wschodnim znajduje się chorągiewka z datą 1783, a na wieży z datą 1785.
Kościół w Ignalinie, ołtarz główny. Zdjęcie z Wikipedii.
Kościół usytuowany jest przy głównej drodze, na niewielkim wzniesieniu. Po jego wschodniej stronie zlokalizowana jest plebania oraz cmentarz ze starymi nagrobkami. Z dawnego cmentarza przykościelnego zachowały się 2 nagrobki, kamień z wyrytą datą 1858 oraz grób rodzinny z krzyżem żeliwnym.
Świątynia jest zbudowana na fundamentach z kamienia polnego, murowana z cegły i otynkowana. Od zachodu znajduje się wieża kryta cebulastym dachem, od wschodu do prezbiterium dostawiona jest niewielka zakrystia, a od południa kruchta. W czasie I i II wojny światowej na strychu umieszczony był lazaret.
W 1807 roku do Ignalina przybyły wojska napoleońskie, które stoczyły bitwę pod Lidzbarkiem Warmińskim. Zniszczono wówczas wiele domostw, zrabowano inwentarz, a choroby zakaźne i głód spowodowały śmierć prawie połowy mieszkańców okolicznych wiosek. Ówczesny proboszcz, ks. Hosmann, zmuszony był opuścić plebanię, gdzie zakwaterowali się francuscy oficerowie, prawdopodobnie nawet sam cesarz Napoleon. Napoleońskie wojska nie uszanowały kościoła, zdewastowali go i zrabowali przedmioty ze srebra oraz złota.