Olsztyn. Na Brzezinach wśród brzóz i mgieł

Brzeziny to jedno z olsztyńskich osiedli położone w dolinie Łyny, w południowej części miasta. Dominuje tu zabudowa jednorodzinna, willowa. Jest to osiedle, które rozwinęło się dzięki dawnej Akademii Rolniczo-Technicznej, podobnie zresztą jak pobliski Słoneczny Stok. Na początku II połowy XX w. były tu głównie łąki i pola w malowniczym zakolu rzeki Łyny, dzisiaj jest to typowa sypialnia Olsztyna. Do Brzezin przynależą pobliskie Posorty vel Pozorty, ale o tym miejscu innym razem. Nie ukrywam, że brzegi Łyny to moje ulubione miejsce na spacery, o poranku najczęściej osłonięte mgłą tajemnicy, a wieczorem cieszące pięknym zachodem słońca.

Olsztyńskie Brzeziny to miejskie królestwo brzóz. Drzewa te rosną w każdym możliwym miejscu: przy ulicach, domach, w ogrodach, przy pętli autobusowej, nawet na dachu. A cóż to za drzewo? Pierwsze brzozy pojawiły się na Ziemi przed około 90 milionami lat. Przetrwały epokę lodowcową i 10 tysięcy lat temu współczesne ich gatunki tworzyły pierwsze lasy. W wierzeniach wielu narodów i różnych kultur drzewa te są symbolem początku, życia, wiosny, smutku, śmierci, władzy, łagodności, miłości, mądrości, czystości, radości. W dawnych czasach brzoza była drzewem magicznym, niezastąpionym przy zamawianiu chorób. Dawniej wierzono, że brzozowe gałązki strzegą podróżników i domostwa, a dotykanie brzozowego pnia wzmacnia siły i przynosi spokój. Jest też sok z brzozy, który jako dzieciak piłem z kwarty w czerwone kropki, będąc na wakacjach u dziadka leśniczego mieszkającego w Biesowie. Ot, i cała prawda o świętym drzewie.

Brzezińska kapliczka została wybudowana w minionym wieku, aby uczcić 1000-lecie śmierci św. Wojciecha. Posiada ona dwupoziomowy korpus oddzielony od cokołu ozdobnym fryzem, podstawa została wykonana z polnych kamieni, natomiast reszta jest murowana z czerwonej cegły. Zastosowano technikę szachulcową. Górna część to ostrołukowe otwarte nisze, wewnątrz których umieszczono płaskorzeźby św. Wojciecha, św. Franciszka z Asyżu i św. Jakuba. Całość zwieńczona jest eksponowanym dwuspadkowym dachem z ozdobnym krzyżykiem i sylwetką baranka z herbu diecezji warmińskiej. Od frontu umieszczono figurę Matki Boskiej Fatimskiej.