Dawno nie było na blogu elementów warmińskich, zatem nadrabiamy. Kościoły, kapliczki i krzyże, czyli Święta Warmia.
Warmińskie
kościoły to czerwień gotyku,
piękno polnych kamieni, drewno i otaczająca zieleń. To kościoły wśród pól rzepaku,
łanów zboża i wspaniałych lasów. To sanktuaria w Gietrzwałdzie, Stoczku
Klasztornym, Głotowie, Krośnie i Klebarku Wielkim. Od lat ludzie pielgrzymują
do tych miejsc, poszukując łaski i odnowienia duchowego. Tu pisałem o warmińskich łosierach.
Geneza kapliczek jest
bardzo stara i niezbyt jasna, posiadająca przynajmniej kilka sugerowanych
źródeł. Według jednej z wersji, nazwa wywodzi się od łacińskiego wyrazu ~cappa
(płaszcz). Domniemywa się, że chodzi o płaszcz św. Marcina, biskupa z Tours,
który przechowywany był w specjalnej celi wewnątrz niewielkiego kultowego
budynku, zwanego właśnie „kaplicą”. Według innych tez już św. Ambroży, biskup
Mediolanu z II poł. IV wieku wspominał o kapliczkach jako o miejscach kultu.
Oficjalnie zgodę na odprawianie nabożeństw przy kapliczkach zatwierdził sobór w
Agda z początków VI wieku. Na Warmii spotykamy typ kapliczek słupowych
(umieszczonych na drewnianych lub murowanych wysokich słupach). W okresie
późniejszym, kapliczki ustawiano na skrzyżowaniach dróg, w miejscach objawień
religijnych lub ważnych dla społeczności lokalnej wydarzeń. Ze względu na niski
koszt budowy fundowane były przez mniej zamożnych wiernych. Są nieodłącznym
elementem krajobrazu polskiego. Kapliczki warmińskie stanowią jeden z
najbardziej charakterystycznych elementów krajobrazu kulturowego Warmii. To
najważniejszy, tak sądzę, zabytek Warmii. Prawdopodobnie konieczność budowania
kapliczek wzięła się z czasów kolonizacyjnych tych terenów. Były one istnym
drogowskazem, chroniły przed złem, śmiercią, burzami i stanowiły punkt
modlitewny. W niektórych z nich umieszczony był dzwonek, którego dźwięk
ostrzegał mieszkańców przed niebezpieczeństwem lub wzywał wiernych na modlitwę
Przeważająca większość warmińskich kapliczek pochodzi z przełomu XIX/XX wieku.
Świadczą o tym daty umieszczone na metalowych chorągiewkach i typowy dla
ówczesnego budownictwa sakralnego, neogotycki styl. Najstarszą warmińską
kapliczkę możemy odnaleźć w Dobrągu. Data powstania to 1601 rok.
Szczęsne, Klewki, barokowy kościół pw. św. Walentego i Rocha.
Wieś została nadana rycerzowi pruskiemu Clauko von Hohenbergowi (Mikołajowi
Klauko) przez biskupa Jana Stryprocka. Lokację od Kapituły Warmińskiej
otrzymały 13 kwietnia 1352
roku. Obszar obejmował 40
łanów lasu. Wieś jest o rok starsza od Olsztyna. W Klewkach znajduje się kościół z 1481
roku (początkowo drewniany, wielokrotnie odnawiany, obecnie
murowano-drewniany), z barokowym ołtarzem głównym z końca XVIII wieku. W
1718 świątynia została zniszczona w pożarze, odbudowano ją w 1720, przebudowano na początku
XX w. Strop nawy pokryty został barokowo-ludową polichromią,
przedstawiającą Matkę Boską, św. Walentego i św. Rocha. Ołtarz rokokowy z
obrazem św. Walentego datowany jest na początek XX w. W ołtarzu bocznym umieszczono obraz św.
Rocha, a w zwieńczeniu obraz Matki Boskiej Bolesnej z siedmioma mieczami. Na kościele chorągiew z 1352 r. Poniżej Klebark Wielki.
Baranek to symbol Warmii. Tu w
kształt baranka wpisano mapę. Autor nawiązał do herbu Warmii i herbu
biskupa Radziejowskiego. Mapa ukazała się w 1681 r. w książce Series
episcoporum Varmiensem wydanej w Oliwie. Autorem był najprawdopodobniej
Karol Joachim Pastorius.
Nie bez powodu Warmia nazywana była Świętą. To region katolicyzmu, a tutejsi biskupi byli czołowymi
przedstawicielami życia kulturalnego i politycznego, jak chociażby
Dantyszek, Krasicki, Kromer czy Załuski.
NASA udostępniła za darmo prawie 3 miliony zdjęć z kosmosu.
Zostały one zarejestrowane przez urządzenie japońskiej produkcji o nazwie ASTER, które spędziło 16 lat w kosmosie, dokumentując powierzchnię naszej planety. Każde ze zdjęć obejmuje obszar o rozmiarach około 60 x 60 km. Dla mnie to bajeczne widoki, popatrzcie. (© NASA / www.jpl.nasa.gov)