Pozostajemy w Olsztynie, pięknej stolicy Warmii i Mazur i oprócz jesieni, zajmiemy się ratuszem, a w zasadzie to dwoma ratuszami, gdyż tyle jest ich w mieście 15. jezior. No tak, zaraz napiszecie, że ratusz to reprezentacyjny budynek użyteczności publicznej, tradycyjna siedziba samorządowych władz miejskich, że budowany był najczęściej na planie prostokąta i nadawano mu formę monumentalną. Wiem. Zatem uściślijmy, będzie ten stary i ten nowy, czyli dwa ratusze w mieście.
Gołąbek pokoju, twarze rodem ze słynnego obrazu Guernica Picassa,
syrenka, martwa natura, znane postacie, a nawet dinozaury. Wszystko to można zaleźć na olsztyńskim Starym Mieście.
Trzeba tylko wytężyć wzrok, spojrzeć w górę i odnaleźć piękne malowidła, sgraffita, kafle, mozaiki. Dziś zapomniane, ukrywane, niszczone, kiedyś dodawały blasku kamienicom. Tworzyły peerelowski klimat, który lubię.
Zupa z leśnych grzybów z łazankami, kaczka po warmińsku z jabłkiem, golce warmińskie, kapusta ze śliwkami oraz naleśniki z twarogiem i sosem czekoladowym – uwierzcie, że pysznie karmią w gietrzwałdzkiej Karczmie Warmińskiej. Lubię tu wpaść, szczególnie, gdy jadę do Gietrzwałdu na rowerze. Wprawdzie z Olsztyna to niecałe 20 km, ale pogoda już wyziębia i takie jadło jest w cenie. Do tego przestrzeń, piękna, warmińska przestrzeń, która zachwyca szczególnie, gdy już palą chwasty w sadach. Chociaż bywam tu też zimą, pamiętacie post 1041 hPa, mróz i olsztyńskie morsy? Z
reguły jesień zaczynam od pobytu właśnie w Gietrzwałdzie. Tak jest i w tym
roku. Mgły, poranne bicie dzwonów, soczysto-zielone pola i zimne krople
rosy, które moczą łapy biegnącym gdzieś w oddali psom. A za rogiem czuć
już wspaniały zapach, rześki i mokry, okraszony opadłymi jabłkami,
orzechami, pieczonymi ziemniakami oraz dymem z wiejskich kominów. Czekam na jesień, na spokój i odpoczynek, który z nią
nadchodzi. Zaczyna się też melancholia oraz myślenie o przeszłości.
Wspominanie tych,
którzy odeszli i rodzinne opowieści przy kominku w długie wieczory...
Nadchodzi czas by się
zatrzymać.
