O Marku Hłasce nie wspomniałem jeszcze na forum ani razu, a to przecież on jest patronem tego bloga. Twórczość "młodego gniewnego" zafascynowała mnie kilka lat temu, zupełnie przez przypadek. I tak zostało. Stała się nawet tematem mojej pracy magisterskiej. Ktoś zapytał mnie ostatnio: dlaczego Hłasko, co jest w tym interesującego? Odpowiedziałem: życie! Oczywiście, że ta literatura już minęła, nikt nie wraca przecież do okresu komunizmu, rządów Gierka oraz Stalina, ale życie jest takie same, toczy się bez zmian. Jesteśmy tacy sami. Kochamy, zdradzamy, cierpimy, miłość jest i za chwilę przychodzi samotność. Sprawy uniwersalne w tej twórczości są podstawą, a reszta to te właśnie lata, otoczka minionej epoki. Polecam stronę poświęconą temu właśnie pisarzowi okresu PRL-u: http://marekhlasko.republika.pl/. A w kawiarni pozwolę sobie zacytować wiersz inspirowany postacią Hłaski. Inspirowany, bo Hłaskoidzi to ludzie, którzy piszą w stylu podobnym do Marka.Fragment pewnego artykułu o Marku Hłasceautor: Grzegorz TomczykW sobotę centrum miasta wygląda tak samo,jak w każdy inny dzień tygodnia.Twoje niebo, panie Hłasko - wciąż nad nami gaśniejak wypalona w marszu pochodnia.Kuszą nas Twoje dziewczyny,twoje niebo wciąż nad nami...Ten niewinny, pierwszy krok w chmurach już uczyniliśmyi zawstydzeni wracamy parami.Płyną z latami nasze życiorysy;coraz bardziej syci, ubrani coraz lepiej,nikt nie opłakuje już złych miłościi nikt już chmur się nie czepia.W półpancerzach nader praktycznychOd innego - panie Hłasko - wypożyczonychGotowi jesteśmy zasiąść do każdego stołuI od każdego wstaćW niezachwianym poczuciu własnej porządności.Za wcześnie odszedłeś panie Hłasko;W jakimś obcym złym hotelu -a przecież twoje niebo i tak wciąż nad namii głupich marzycieli wciąż jeszcze tak wielu.
Lidzbark Warmiński
To w nim znajduje się jeden z najlepiej zachowanych zamków gotyckich w Polsce. Zwiedzać możemy piękny dziedziniec, który jest otoczony arkadowym krużgankiem oraz zbrojownie. W tym zamku mieszkali biskupi warmińscy, a przede wszystkim wybitni ludzie kultury: Stanisław Hozjusz, Adam Stanisław Grabowski (w zamkowej bibliotece odnalazł i dał do publikacji kronikę Galla Anonima), Marcin Kromer, Jan Dantyszek, wreszcie Ignacy Krasicki. Wśród kanoników znaleźli się: Mikołaj Kopernik i Łukasz Górnicki. Na zamku jest także muzeum malarstwa polskiego, które gromadzi mniej znane dzieła bardzo znanych malarzy.
Przedstawiałem już zdjęcia zamku oraz podzamcza. Warto również wspomnieć o innym zabytku, tzw. Wysokiej Bramie oraz drewnianym kościele ewangelickim. Świątynia powstała w latach 1821-1823 według projektu opracowanego w Wyższej Deputacji Budowlanej, a jej fundatorem był król pruski Fryderyk Wilhelm III. Od 1945 r. służy wyznawcom prawosławia.
Trasa rowerowa: Lidzbark Warmiński-Stoczek Klasztorny-Stoczek wieś-Kiwity-Kierwiny-Czarny Kierz-Lidzbark Warmiński, 32 km.
Początki kultu maryjnego w Stoczku Klasztornym sięgają czasów średniowiecza, ale są mało znane. Według legendy dwie dziewczynki grabiące siano na łące nieopodal Stoczka znalazły w pniu starego dębu figurkę Matki Bożej. Powodowane pobożnością, zaniosły figurkę do Stoczka. Mieszkańcy wsi ucieszyli się bardzo i postanowili wznieść kaplicę. Jednak wczesnym rankiem następnego dnia rzeźbę znaleziono przy dębie. Miejscowy proboszcz z Kiwit, gdy dowiedział się o tym, umieścił figurkę w swoim kościele. Jednak i z tego miejsca powróciła ona tam, gdzie rósł spróchniały dąb. Proboszcz pobudował przy dębie małą kaplicę, a miejsce to zaczęło być nawiedzane przez wiernych.W klasztorze w Stoczku w latach 1952–1953 więziony był przez władze komunistyczne kardynał Stefan Wyszyński. Tutaj właśnie przygotował akt zawierzenia Matce Bożej całej Ojczyzny. W jednym z pomieszczeń znajduje się dziś izba pamięci, utrwalająca obecność ks. Prymasa w tym miejscu. 19 maja 1987 roku papież Jan Paweł II kościół Najświętszej Maryi Panny Matki Pokoju w Stoczku Klasztornym włączył w poczet Bazylik Mniejszych.
Blog ten poświęcam mojej ukochanej Warmii. Bo Warmia to kościoły, zamki, kapliczki, odkrywanie brukowanych dróg, wojaże rowerowe, dziewicza przyroda usiana lasami i wzgórzami o leniwych, obłych zboczach oraz raj dla wielbicieli jezior i rzek. To również bezkresne królestwo dzikiego ptactwa i zwierzyny. Wszechwładną panią jest tutaj natura. Nieliczne miasta przegrywają z nią urodą na całej linii.
Subskrybuj:
Posty (Atom)